Czym są znaki runiczne?

To alfabet, jedno z najstarszych pism ludów północnej Europy. Najstarsze jego ślady odkryto już w III i IV wieku. Związane były z mitologią Skandynawów i Germanów, a także z rytuałami magicznymi. Według wierzeń nordyckich podarował je ludziom bóg Odyn. Germanowie i plemiona skandynawskie używali ich jako alfabetu do zapisu wiedzy, a także w zaklęciach. Miały one zapewniać szczęście, a także odstraszać wrogów.

Runy przedstawione poniżej pochodzą z systemu Futhark. Składa się z 24 znaków.

Obecnie runy stosowane są w biżuterii lub do wróżenia. Tworzy się z nich amulety, ale też zwyczajne ozdoby.

Jak wyglądają i co znaczą znaki runiczne?

Każdy ze znaków ma przypisaną odpowiednią nazwę oraz znaczenie. Dokładny opis znaczenia całości znajduje się poniżej:

Fehu – pierwsza runa Futharku, odpowiada literze F. Kształtem przypomina gałęzie wychodzące z pnia drzewa. Symbolizuje pieniądze, bogactwo, hojność, realizację, spełnienie.

Uruz – jest to druga runa Futharku, która odpowiada literze U. Nazwa oznacza bawoła lub tura i kształt jej samej także przypomina jedno z tych zwierząt. Wiąże się z energią do działania, zdrowiem, nieograniczonym potencjałem i możliwościami, nieokiełznaną siłą przetrwania, wytrzymałością.

Durisaz – to trzecia runa Futharku; jej nazwa oznacza cierń lub olbrzyma. Runa ta to witalność, ukierunkowana potęga, zaradność życiowa niezłomność, witalność erotyczna, agresja, opór, moc, siła seksualna, przesilenie, błyskawica, pokonanie wrogów.

Ansuz – kształtem przypomina płaszcz Odyna. Odpowiada literze A. Jej nazwa wskazuje właśnie na Odyna, najwyższe bóstwo. Oznacza inspirację, porozumienie, mądrość, a także tworzenie i naukę.

Raido – runa związana ze zmianą, podróżą, którą oznacza jej nazwa. Jest piątą runą Futharku, kształtem ma być powiązana z rydwanem. We wróżbach wskazuje na zmiany, podróż – także tą do swojego wnętrza.

Kaunan – we wróżbiarstwie kojarzy się z sukcesem, namiętnością i samorealizacją.

Haglaz – jej nazwa oznacza grad. Wiąże się ze zmianą, kryzysem, ale też uwolnieniem i odrodzeniem, przemianą człowieka.

Naudiz – nazwa tej runy związana jest z potrzebą i przymusem. We wróżbach wskazuje na ślepy los, przeznaczenie, a kształtem ma przypominać kawałki drewna potrzebne do rozpalenia ognia.

Eisaz – symbol stałości, spokój i samoświadomości, wskazuje na wewnętrzne siły i potrzeby człowieka.

Jeran – oznacza urodzaj i żniwa. Wróży stopniowy rozwój, plon, a także nagrodę.

Sowelo – oznacza słońce, a swoim kształtem kojarzy się z błyskawicami.

Teiwaz – jej kształt to zdecydowanie włócznia lub strzała. We wróżbach ma oznaczać męstwo, a także sprawiedliwość.

Berkanan – nazwa oznacza brzozę. Jako znaczenie runy wskazuje się płodność, kobiecość, macierzyństwo.

Laukaz – oznacza jezioro. Wskazuje na nadzieję i intuicję, wszystko, co duchowe i związane z uczuciami, a także tajemnicą.

Mannaz – jej nazwa to inaczej człowiek. Wskazuje optymizm, przyjaźń, a także psychologię.

Algiz – znaczenie nazwy tej runy to łoś, którego przypomina też kształtem (rogi łosia). Wskazuje na dobrobyt i instynkt, a także związek z Bogiem.

Ehwaz – kojarzona ze Sleipnirem, koniem Odyna, bowiem oznacza właśnie konia. Ukazuje współdziałanie, pracę zespołową i postęp.

Odala – jej nazwa oznacza dziedzictwo. Kojarzy się z bezpieczeństwem i spokojnym domem.

Gebo – gebo to inaczej dar. Forma tej runy przypomina człowieka przybierającego pozycję X. Pozwala osiągnąć zjednoczenie z samym sobą, zachować harmonię.

Wunjo – oznacza szczęście i radość, pozwala na przyciągnięcie dobrych, przyjaznych ludzi.

Iwaz – to inaczej cis. Wiąże się z życiem duchowym, wytrwałością. Przemienia życie i zapewnia kontakt z duchowością.

Perdo – nazwa jej oznacza żniwa, a kształt – kołowrotek, na którym znajdowała się przędza. Niesie z sobą niespodziankę i tajemnice losu.

Ingwaz – daje odpoczynek i regenerację, a także obfitość i wewnętrzny spokój.

Dagaz – nazwa ta oznacza jutrzenkę. Wskazuje na oświecenie, świadomość i Boga. Zapewnia jasny osąd i sprawiedliwość.

Czym są symbole hydrauliczne?

Oznaczenia hydrauliczne przedstawiają na schematach różnego rodzaju zawory, zbiorniki, pompy, silniki i nanometry. Symbole te można podzielić na kilka kategorii w zależności od przeznaczenia konkretnych elementów. Możemy wyróżnić symbole elementów: przetwarzających energię, gromadzących energię, sterujących ciśnieniem, siłowników hydraulicznych, sterujących kierunkiem przepływu, gromadzących, przygotowujących i utrzymujących własności oleju hydraulicznego, sterujących natężeniem przepływu, pomiarowych i wskaźników, symbole sterowań i położeń.

Jak wyglądają symbole hydrauliczne?

Symbole ogólne:

Do tej grupy należą symbole kierunku przepływu i oznaczania czynnika hydraulicznego i pneumatycznego. Są to trójkąty – pierwszy czarny, skierowany podstawą do góry i biały o czarnym konturze, w podobnym ułożeniu. Strzałka wskazuje zmienność lub nastawialność np. pompy.

Kolejna strzałka, tym razem łukowato wygięta, z dwoma grotami, wskazuje ruch obrotowy – groty strzałki pokazują jego kierunek. Następne dwa symbole oznaczają przewody – linia ciągła przewód zasilający lub powrotny, linia przerywana – przewód sterujący i odprowadzenia przecieków. Linia przerywana złożona z krótkich i długich kresek oznacza kilka elementów złożonych w jedną całość. Dwie linie równoległe to symbol elementu mechanicznego, np. wału, dźwigni.

Symbole elementów przetwarzających energię:

Ta grupa symboli dotyczy oznaczeń pomp i silników w różnych wariantach. Znaki przyjmują formę okręgów, z których z dołu i z góry odchodzą pionowe linie pojedyncze, a linie podwójne równoległe – z prawego boku. W środku okręgu znajduje się jeden lub dwa czarne trójkąty.

Symbol pierwszy – z jednym trójkątem – oznacza pompę o stałej wydajności i jednym kierunku tłoczenia, ten z dwoma trójkątami – o dwóch kierunkach. Oznaczenie z jednym trójkątem, ale przekreślone ukośną strzałką, wskazuje pompę o zmiennej wydajności.

Podwójny okrąg z jednym trójkątem każdy to symbol pompy dwustrumieniowej.

Oznaczenia silników (o jednym kierunku przepływu, o dwóch kierunkach przepływu i o zmiennej chłonności) przybierają formy symboli pierwszych trzech pomp z tą jedną różnicą, że w tych znakach trójkąty ułożone są podstawą do góry, a nie tradycyjnie.

Symbole elementów sterujących ciśnieniem:

W tej kategorii symboli znajdziemy tylko jedno oznaczenie – zaworu maksymalnego. Ogranicza on ciśnienie w urządzeniu.

Symbole siłowników hydraulicznych:

Kolejną grupę stanowią symbole siłowników hydraulicznych. Podstawowy symbol siłownika jednostronnego działania składa się z dwóch nachodzących na siebie prostokątów, z niewielką strzałką u podstawy jednego z nich. Kolejny to symbol siłownika z jednostronnym tłoczyskiem, następny z jednostronnym tłoczyskiem i z powrotem tłoka pod działaniem sprężyny. Kolejny znak siłownika, z dwoma strzałkami, cechuje się jednostronnym tłoczyskiem, ale dwustronnym działaniem. Następny cechuje się nie nastawnym tłumieniem ruchu w lewym skrajnym położeniu tłoka, kolejny – w obu skrajnych położeniach tłoka. Ostatni charakteryzuje się tłoczyskiem dwustronnego działania.

Symbole elementów sterujących kierunkiem przepływu:

Do tej kategorii należą symbole zaworów. Pierwszy znak to zawór nieobciążony zwrotny, drugi – jest obciążony sprężyną (falowana linia). Trzeci z kolei jest symbolem zaworu zwrotnego sterowanego, o dwóch możliwych kierunkach przepływu – od A1 do A2 i na odwrót. Zawór zwrotny sterowany podwójny ma również dwa dopuszczalne kierunki przepływu A1-A2, B2-B1 oraz B1-B2 i A2-A1. Ostatni znak to zawór odcinający.

Symbole elementów gromadzących, przygotowujących i utrzymujących własności oleju hydraulicznego:

W tej grupie znajdują się tylko trzy symbole: oznaczenie zbiornika, filtra i chłodnicy.

Symbole elementów sterujących natężeniem przepływu:

W tej grupie znajdziemy kolejne symbole zaworów. Tym razem będzie to: zawór dławiący nienastawialny – charakterystyczne dla niego są opory przepływu niezależnie od lepkości medium; zawór dławiący nienastawialny, ale z oporami w zależności od lepkości medium; zawór dławiący nastawialny – jego opór również zależy od lepkości medium; zawór dławiąco-zwrotny i dzielnik strumienia.

Symbole elementów pomiarowych i wskaźników:

Kolejną kategorię stanowią elementy pomiarowe. Należą do nich (kolejno na rysunku): wskaźnik ciśnienia, manometr, termometr, przepływomierz i poziomowskaz.

Symbole rozdzielaczy – symbole sterowań:

Do symboli sterowań należy 11 symboli: symbol ogólny sterowania, dźwignia ręczna, sprężyna, przycisk, zatrzask trójpozycyjny, elektromagnes z jedną cewką, elektromagnes z dwoma cewkami, sterowanie hydrauliczne, sterowanie hydrauliczne proporcjonalne, sterowanie pneumatyczne, sterowanie pneumatyczne proporcjonalne.

Symbole rozdzielaczy – symbole położeń:

Ostatnią grupę oznaczeń stanowią symbole położeń. Znajdziemy tu m. in. rozdzielacz dwupołożeniowy i trzypołożeniowy, dwie drogi połączone – kanał otwarty – strzałka wskazuje tu kierunek przepływu medium, dwie drogi odcięte – kanał zamknięty, kanały suwaków trójdrogowych i czterodrogowych.

Czym są znaki okultystyczne?

Znaki okultystyczne to znaki związane ze światem astralnym, duchowym, niewidocznymi istotami oraz magicznymi rytuałami. To synonim ezoteryki. Znaki te to zwykle elementy rytuałów lub amulety chroniące przed określonymi mocami.

Jak wyglądają znaki okultystyczne?

Pentagram

Wielokąt foremny w kształcie gwiazdy pięcioramiennej. Pojawił się prawdopodobnie w Mezopotamii w 3000 r. p. n. e. Tworzony jest za pomocą przeplatających się linii. Środek pentagramu tworzy pięciokąt foremny. Bywa nazywany gwiazdą pitagorejską. Pentagram błędnie jest uznawany za symbol zła i szatana. Wywodzi się ze starożytności i początkowo w Babilonie rysowano go na pojemnikach z żywnością, aby nie ulegała zepsuciu. Pierwsi chrześcijanie widzieli w nim symbol ran Chrystusa. Dopatrywano się w nim symbolu pięciu zmysłów człowieka.

Trójząb

To symbol pojawiający się w wielu systemach wierzeń. W starożytnej Grecji był atrybutem Posejdona (w Rzymie – Neptuna), który dzięki trójzębowi tworzył źródła, wywoływał burze. Jest ot też symbol pojawiający się w religii taoistycznej, służy do wzywania bóstw, duchów, stanowi tajemniczość Trójcy.

Pacyfka

Symbol ruchu pacyfistycznego, czyli potępiającego wojnę i dążącego do światowego pokoju. Stworzył ją projektant Gerald Holtom za pomocą alfabetu używanego przez marynarkę – uformował na kole litery N i D, symbolizujących nuklearne rozbrojenie. Pacyfce przypisuje się charakter okultystyczny, jego inna nazwa według części osób to Krzyż Nerona. Miał być symbolem prześladowania, upadku chrześcijan. Pochodzi prawdopodobnie od Nerona, który ukrzyżował apostoła Piotra do góry nogami. A. S. LaVley, założyciel Kościoła Szatana używał tego symbolu przed czarnymi mszami i orgiami w San Francisco, stąd przyjęło się, że pacyfka to znak Szatana, zła.

Heptagram

Gwiazda o siedmiu wierzchołkach. Inne jego nazwy to Eleven Star lub Fairy Star. W wielu chrześcijańskich sektach używany jako symbol doskonałości Boga, a także odzwierciedlenie siedmiu dni stworzenia. Używany w współczesnym pogaństwie i czarnoksięstwie, to symbol o magicznej mocy.

Czarne Słońce

Symbol uformowany z trzech swastyk, ułożonych w formę słońca, z czarnym okrągłym środkiem. Ramiona swastyki tworzą „promienie” słońca. To znak ezoteryczny, okultystyczny. Pojawia się jako wzór na podłodze zamku Wewelsburg. Korzysta z niego dzisiaj germańskie ruch neopogański.

Gwiazda chaosu

Interpretowana jako symbol chaosu. Koło, z którego wychodzi osiem strzałek. Pojawiła się w twórczości Michaela Moorcocka jako symbol niekończących się możliwości. Znak ten jest używany przez praktykantów magii chaosu. Obecnie w popkulturze oznacza zło i zniszczenie, jest uznawany też za symbol satanistyczny.

Pierścień Atlantów

Odnaleziono go w XIX wieku w Dolinie Królów. Symbole na nim wygrawerowane miały nie pasować do cywilizacji Egiptu, skąd wzięło się domniemanie, że pochodzi z Atlantydy. Przedstawia wzory geometryczne w formie rzeźbionych prostokątów i dwóch trójkątów. Ma on chronić przed złą energią, balansuje pole energetyczne człowieka, przez to uznaje się go za symbol okultystyczny.

Czym są symbole hinduizmu?

Symbole hinduizmu to znaki charakterystyczne dla ogólnie pojętego systemu wierzeń na Półwyspie Indyjskim, zwanego hinduizmem. To niejednolita religia, składająca się z wielu odłamów. Łączy w sobie politeizm, monoteizm, panteizm, henoteizm, a nawet ateizm. Hinduizm cechuje wiara, że każdy system wierzeń prowadzący do Boga jest dobry. Do najważniejszych symboli hinduizmu należą: symbol Om, trisula i (rzadziej) swastyka hinduistyczna.

Jak wyglądają i co znaczą symbole hinduizmu?

Symbol Om

Uznawany za najważniejszy znak hinduizmu symbolizuje świętą sylabę tej religii. Według hinduistów Om to dźwięk, w którym ziemia powstała, oddech Stwórcy, pierwsza głoska Wszechświata, nieco podobnie jak greckie Logos, co w filozofii utożsamiane jest ze słowem Boga tworzącego świat. Symbol jest złożony z trzech łuków, półkola i kropki, co jednocześnie ma symbolizować: głęboki sen, marzenie senne i stan czuwającej świadomości. Na dźwięku Om oparte są wszystkie hymny wedyjskie.

Swastyka hinduistyczna

Odmiana swastyki, czyli formy krzyża z połamanymi ramionami. Uznaje się ją za symbol Ganesi (Ganapatiego), bóstwa z głową słonia i ludzkim ciałem. Do niego wyznawcy hinduizmu kierują pierwszą mantrę. Swastyka hinduistyczna różni się od faszystowskiej czterema kropkami, które umieszczone są pod jej ramionami.

Trisula

Trójząb jest atrybutem boga Śiwy – jednego z istotniejszych bóstw hinduizmu. Istnieje kilka interpretacji trisuli. Trzy ramiona mogą oznaczać: tworzenie, podtrzymanie i niszczenie lub przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Czym są symbole alchemiczne?

Pierwotnie wymyślone były jako część alchemii, czyli protonauka (przednauka), która później ewoluowała w chemię. Do XVIII w. wspomnianych symboli używano jako oznaczeń konkretnych pierwiastków i związków. Symbole różniły się nieco w oznaczeniach alchemików, dlatego te, które do dziś znamy, to efekt standaryzacji tych znaków.

Jak wyglądają symbole alchemiczne?

Znaki według Paracelsusa, zwane Trzema Pierwszymi:

sól – oznaczająca podstawę materii – oznaczana w formie okręgu z wyraźnie zaznaczoną poziomo średnicą,

rtęć – oznaczająca ciekłe połączenie między tym, co wysokie i tym, co niskie – to okrąg z dołączonym na górze półokręgiem i z krzyżem na dole,

siarka – duch życia – trójkąt połączony z krzyżem.

Kolejne to symbole żywiołów ziemi, wszystkie w formie trójkątów:

• Ziemia – trójkąt z podstawą na górze, z poziomą kreską, przecinającą go,
• Woda – trójkąt z podstawą u góry,
• Powietrze – trójkąt tradycyjny z poziomą kreską,
• Ogień – trójkąt tradycyjny.

Metale oznaczane symbolami planet i ciał niebieskich:

• złoto – odpowiada Słońcu – jego symbolem jest graficznie przedstawione Słońce z promieniami,
• srebro – symbolizowane przez Księżyc – graficzna forma księżyca w nowiu – tzw. rogalik,
• miedź – odpowiada Wenus – to symbol okręgu z dołączonym krzyżem – symbol kobiecości,
• żelazo – symbolizowane przez Marsa - znak męskości – okrąg i strzałka,
• cyna – symbolizowana przez Jowisza – znak w formie ornamentu,
• rtęć – symbol Merkurego (opisany powyżej),
• ołów – odpowiada Saturnowi – symbol wygląda jak minuskuła h, zakończona u góry krzyżem.

Do symboli alchemicznych należą także:

Uroboros – wąż zjadający własny ogon; w alchemii symbolizuje ciągle odnawiający się proces przemiany materii; jest odpowiednikiem kamienia filozoficznego.

Heptagram – oznacza siedem planet, znanych alchemikom w starożytności; ich symbole przedstawione zostały powyżej.

Czym są znaki diakrytyczne?

Znaki diakrytyczne to elementy używane w alfabetach umieszczane w bliskim towarzystwie liter (nad, pod, obok, wewnątrz), aby zmienić sposób odczytania litery i stworzyć nowy znak. W polskim alfabecie mamy dziewięć liter, które zwierają znaki diakrytyczne: ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż.

Jak wyglądają znaki diakrytyczne?

Istnieje 20 głównym znaków diakrytycznych, które pojawiają się w wielu różnych systemach pisma:

• akut – inaczej akcent ostry – to znak w formie ukośnej kreski, która formę prostokątną lub trójkątną, umieszcza się go po prawej stronie litery. Pojawia się w alfabecie łacińskim i cyrylicy do oznaczania akcentu. Wznosi się od prawej do lewej strony. Obecny w polskich znakach Ć Ń Ó Ś Ź.
• podwójny akut – czyli podwójny akcent ostry. Używany głównie w języku węgierskim do oznaczania długich głosek  ű, Ű oraz ő, Ő. To tzw. węgierski umlaut.
• grawis – jest znakiem diakrytycznym z języków: greckiego, katalońskiego, wietnamskiego, norweskiego, portugalskiego, francuskiego, walijskiego i włoskiego. To akcent, który oznacza w samogłosce krótkiej intonację opadającą. Formą przypomina akcent, ale opada od lewej do prawej strony.
• podwójny grawis – pojawia się w badaniach nad makrojęzykiem serbsko-chorwackim (w jego skład wchodzą: serbski, chorwacki, bośniacki i czarnogórski). Przyjmuje formę dwóch ukośnych, prostokątnych lub podobnych do klina kresek umieszczanych nad literą, opadających od lewej do prawej strony. Pojawia się głównie nad samogłoskami, ale i nad spółgłoskami R i V.
• cyrkumfleks – inaczej zwany akcentem przeciągłym lub daszkiem. Wygląda jak dwa złączone ze sobą u góry kliny – jeden odchodzący w prawą, a drugi w lewą stronę. Pojawia się w wielu językach m.in.: esperanto, francuskim, portugalskim, greckim, rumuńskim, słowackim, kaszubskim, afrykanerskim i śląskim.
• tylda – znak w formie wężyka/fali. W języku hiszpańskim i portugalskim oznacza spółgłoskę nosową.
• haczek – odwrócony cyrkumfleks, daszek – wygląda właśnie jak odwrotność wymienionych znaków. Używany w językach czeskim do liter Č, Ď, Dž, Ň, Š, Ť i Ž i słowackim, także serbsko-chorwackim, słoweński, litewskim i łotewskim oraz śląskim.
• brewis – znak w kształcie zaokrąglonej linii, używany w języku rumuńskim, tureckim i wietnamskim, a także w cyrylicy np. z literą Й, й.
• odwrócony brewis – przyjmuje formę odwróconej łukowatej linii, odwrotnie do brewisu skierowany jest w dół
• cedylla – przypomina ogonek, jest półokrągłą linią umieszczaną na dole po prawej stronie litery, zwykłe łączy się w literą. Występuje najczęściej pod literą C w wielu językach: tureckim, francuskim, portugalskim, katalońskim.
• diereza – to dwie kropki znajdujące się nad literą, wskazujące na to, że samogłoski, które stoją w wyrazie obok siebie, należy wymawiać oddzielnie. Pojawia się w języku niderlandzkim, francuskim, hiszpańskim, portugalskim i nowogreckim.
• umlaut – przegłos; graficznie oznaczamy go tak samo jak dierezę, natomiast w wymowie znak ten wygląda trochę inaczej. Pojawia się w językach germańskich. W języku niemieckim: ä – odczytywane jest jako e krótkie, ö - czytane jako œ, a ü jako y.
• kropka – występuje nad literą, oznacza dźwięki lub tony w językach: wietnamskim, joruba, maltańskim, litewskim i polskim – tworzy literę ż.
• makron – to pozioma kreska umieszczana nad lub pod samogłoską. Używa się do zaznaczania długiej samogłoski, to odwrotność brewis.
• ogonek – element zapisywany w formie półkola u dołu litery po prawej stronie. W języku litewskim oznacza długie głoski, w języku polskim występuje z samogłoskami nosowymi ą i ę, pojawia się też w językach indiańskich.
• kółko – forma małego kółka nad literą, w języku czeskim wydłuża głoskę, a w duńskim, norweskim i szwedzkim kółko nad literą a czytane jest jak fonetyczne o.
• przecinek – podobny do cedylli, ale pisany dokładnie na środku pod literą. Pojawia się w języku rumuńskim, łotewskim, liwskim, azerskim, baskijskim, katalońskim czy kurdyjskim.
• hak – znak w formie zakrzywionej linii, stawiany ponad literą po prawej stronie.
• róg – podobny do apostrofu, umieszczany z prawej strony litery
• dasja – używany w starogreckim (do 1982) – wygląda jak przecinek ponad literą, oznacza obecność litery h w wyrazie.
• psili – znak podobny do apostrofu, przypomina przecinek, ale oznaczany jest centralnie nad literą – to odwrotność dasji, pokazuje brak obecności litery h.

Czym jest alfabet Morse’a?

Jest to specjalny kod stworzony przez Samuela Morse’a do oznaczenia liter alfabetu i cyfr. Przedstawia się go zwykle w formie kresek i kropek lub błysków światła, dźwięków czy impulsów elektrycznych. Opatentowano go w 1838 roku.

Jak wygląda alfabet Morse’a?

To specjalny kod, którego każdy znak składa się z kilku sygnałów, oddzielonych przerwą. Kreska jest trzykrotnością kropki. Odstępy pomiędzy częściami składowymi znaku określa się jako czas trwania jednej kropki, a pomiędzy znakami – trzech kropek.

Gdzie stosuje się alfabet Morse’a?

Początkowo miał być stosowany w pracy telegrafu elektrycznego, końcem XIX wieku zaczęto go wykorzystywać w telekomunikacji radiowej do przekazywania informacji. Szeroko używano kodu Morse’a do międzynarodowej korespondencji. Przez lata przystosowano go do nowoczesnych sposobów komunikacji. Wciąż posługują się nim piloci i kontrolerzy lotów, korzystając z urządzeń radionawigacyjnych. Jest to uniwersalny sposób przekazywania komunikatów bez konieczności używania maszyn dekodujących. To także najpopularniejszy sposób porozumiewania się za pomocą krótkofalówek.

Czym są symbole chrześcijaństwa?

Do symboliki chrześcijańskiej zaliczamy te elementy, które kojarzą się z wiarą w Chrystusa i były lub są nadal używane jako oficjalne znaki tego wyznania.

Jak wyglądają i co oznaczają symbole chrześcijaństwa?

Krzyż

Podstawowym i najważniejszym dla chrześcijan obecnie symbolem jest krzyż, zwany krzyżem łacińskim, czyli kształt złożony z dwóch linii, przecinających się pod kątem prostym. Często można spotkać ukrzyżowaną na nim postać Jezusa Chrystusa. To jeden z najstarszych symboli ludzkości, zaadaptowany na potrzeby chrześcijaństwa w związku z symboliką krzyżowej śmierci Chrystusa.

Ichtys

Symbol ichtys, potocznie znany jako ryba, to symbol pierwszych chrześcijan, używany przez nich w czasie prześladowań, do rozpoznawania siebie nawzajem. Wiąże się symbolicznie z chrztem – żywiołem ryby jest woda i z eucharystią jako pokarmem – Chrystus w Ewangelii dokonał cudownego rozmnożenia ryb.

Staurogram (Tau-Rho)

To symbol złożony z dwóch liter alfabetu greckiego, Tau i Rho. Ułożone są one w formę krzyża, zakończonego literą przypominającą P. Początkowo staurogram był używany jako skrót od greckiego słowo σταυρός, które oznacza krzyż. Tau często samo oznacza krzyż, a rho w systemie liczbowym to 100 – może to wskazywać na liczbę potomstwa Abrahama.

Paw

Według starożytnych Greków paw miał być stworzeniem nieśmiertelnym, którego ciało nie rozkłada się po śmierci. Przedstawiano go także z Drzewem Życia jako metaforę życia po śmierci w raju.

Pelikan

Zgodnie ze średniowiecznymi wierzeniami w Europie, pelikany miały być tak ofiarnymi ptakami, że z braku pożywienia mogły wyrywać sobie fragmenty ciała i krew, i karmić nimi młode, aby te przetrwały. To oczywiste skojarzenie z męką i śmiercią Chrystusa spowodowało, że wizerunek pelikana można spotkać w świątyniach, zwłaszcza w średniowiecznych.

Chryzmon, (Chi-Rho, Chrystogram)

To skrzyżowanie pierwszych dwóch liter (greckich chi i rho) imienia Chrystus tworzy oczywisty jego symbol.

Alfa i Omega

Te litery alfabetu greckiego – pierwsza i ostatnia - razem oznaczają wszechmoc Boga i fakt, że Jezus to początek i koniec wszechrzeczy. Symbol ten pochodzi z Biblii, a dokładnie z Apokalipsy. Często używany na przedmiotach sakralnych, dewocjonaliach (paschale, ornatach itd.).

Monogram IHS

To skrót greckiej wersji imienia Jezus, formował się przez lata – najpierw przybrał postać IH, potem IHC, by w VII wieku pozostać w wersji IHS.

Kotwica

To nawiązanie do Listu do Hebrajczyków, gdzie autor porównywał pokładanie nadziei w Chrystusie do kotwicy właśnie. Stąd kotwica, która wcześniej w starożytności symbolizowała bezpieczeństwo, stała się symbolem nadziei, lojalności i opieki Chrystusa.

Róża Lutra

Symbol Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Zaprojektował go sam Marcin Luter w celu potwierdzenia autentyczności swoich pism. Luter opisał poszczególne części znaku: krzyż i serce – to symbol błogosławieństwa poprzez wiarę w Ukrzyżowanego Chrystusa, serce i biała róża – otucha i pokój w sercu, które daje wiara, błękitne pole – niebiańska radość, która ma początek już na ziemi, złoty pierścień – radość z wiary i nieśmiertelności jest tak cenna jak samo złoto. Dziś tego symbolu używa się jako znaku reformacji oraz godło poszczególnych kościołów luterańskich.

Czym są oznaczenia prądu?

Oznaczenia prądu to symbole używane w układach elektrycznych do przedstawienia prądu stałego lub zmiennego w formie graficznej.

Jak wyglądają oznaczenia prądu?

Symbole prądu dzielą się na te oznaczające prąd stały i te oznaczające prąd zmienny. Prądowi stałemu przypisuje się dwa symbole: duże litery DC wpisane w prostokąt i poziomą linię prostą.

Prąd zmienny jest oznaczany za pomocą liter AC w prostokącie oraz poziomej pojedynczej fali. W zależności od częstotliwości oznaczanego prądu symbol może składać się z jednej, dwóch lub trzech poziomych fal.

Gdzie stosuje się oznaczenia prądu?

Używane są one w schematach elektrycznych oraz w planach instalacji.

Czym są symbole na kartach SD?

Karty SD, czyli Secure Digital, to karty pamięci wykorzystywane w aparatach fotograficznych, smartfonach, wideorejestratorach, kamerach itd. Każda z kart zaopatrzona jest w symbole, pokazujące właściwości karty i przeznaczenie jej do odpowiedniego sprzętu. Symbole te są uniwersalne, to znaczy, że spotkamy je na każdego rodzaju kartach, niezależnie od producenta.

Jak wyglądają symbole na kartach SD?

Do najważniejszych symboli na kartach SD należą:

• symbol pojemności – np. 200, 256, 400 GB – to bardzo ważna informacja na karcie, która pokazuje nam, ile danych karta jest w stanie pomieścić,
• X – najstarsze oznaczenie prędkości zapisu – pojawia się już rzadko i oznacza prędkość mierzoną w KB/s,
• C z cyfrą – oznacza klasę karty, to oznaczenie zastąpione zostało U, wskazuje kartę o niższym standardzie zapisu – do 10 MB/s,
• V/U – ten symbol wskazuje karty do wideorejestratorów, kamer i pokazuje prędkość zapisu danych na karcie. V towarzyszy zwykle liczba 6, 10, 30, 60, 90 co oznacza, że z prędkością tylu właśnie MB/s zapisywane są tam dane. Przy U znajdziemy mniejsze cyfry np. 1 lub 3, co oznacza 10 MB/s i 3 MB/s,
• A1 – jeden z nowszych symboli – kolejne oznaczenie prędkości, pokazuje, że karta jest odpowiednia do smartfonów, ponieważ przetwarza 500 operacji wejścia i wyjścia na sekundę, co jest znaczną różnicą wobec modeli bez tych symboli. Przy zapisie danych i przenoszeniu ich na kartę ma to ogromne znaczenie. Ma również zastosowanie do bardziej pojemnych aplikacji i gier mobilnych.

Dla kogo mają znaczenie symbole na kartach SD?

Przede wszystkim symbole te są ważne dla bardziej profesjonalnych użytkowników – fotografów i filmowców, ale także dla zwykłych użytkowników – pozwala dobrać odpowiedni nośnik pamięci do wykorzystywanego urządzenia.