Znak zodiaku Baran - informacje ogólne

To pierwszy z astrologicznych znaków zodiaku. Przypisywany jest urodzonym pomiędzy 20-21 marca, a 19-20 kwietnia (gdy Słońce znajduje się w tym znaku, na odcinku ekliptyki między 0 a 30 stopni). Powstał w Mezopotamii w III wieku p.n.e. Według mitu był konstelacją, która, kiedy pojawia się na niebie, powoduje występowanie równonocy.

Jak wygląda Baran znak zodiaku?

W przeszłości bardzo często przedstawiano go w formie rogów, głowy barana, kiełków zboża czy... męskiego przyrodzenia. Symbol graficzny znaku to wychodzące z jednej pionowej linii dwie zaokrąglone linie wyobrażające baranie rogi.

Cechy przypisywane ludziom spod znaku Barana

Według astrologii osoby urodzone pod znakiem Barana są niezwykle wytrwałe w dążeniu do celu, silne, lojalne, godne zaufania. To świetni, charyzmatyczni przywódcy, cechujący się odwagą i odpowiedzialnością.

Czym jest alfabet łaciński?

Jest najpopularniejszym alfabetem na świecie. Służy do zapisu większości języków europejskich i nie tylko. Początkowo służył do zapisywania łaciny, stąd jego nazwa. Istnieje od około 700 roku p.n.e. Składa się z 26 znaków, zarówno majuskuł (liter dużych), jak i minuskuł (liter małych): Aa, Bb, Cc, Dd, Ee, Ff, Gg, Hh, Ii, Jj, Kk, Ll, Mm, Nn, Oo, Pp, Rr, Ss, Tt, Uu, Vv, Ww, Xx, Yy, Zz. Ich liczba zmienia się w zależności od języka, w jakim używa się alfabetu - niemal każdy z języków ma swoje znaki specjalne, które stanowią część alfabetu. W Polsce mamy tzw. znaki polskie m.in. ą, ę, ć, ł.

Historia alfabetu łacińskiego

Alfabet ten wywodzi się z alfabetu etruskiego, stworzonego przez lud zamieszkujący Półwysep Apeniński przed pojawieniem się tam Rzymian. Jednak Etruskowie prawdopodobnie przejęli swój alfabet od Greków.

Początkowo w skład alfabetu łacińskiego wchodziło 21 liter. W czasach późniejszych usunięto literę "z". Dokonał tego cenzor Appiusz Klaudiusz Caecus, uznając znak ten za niepotrzebny do zapisu łaciny. W III wieku p.n.e. dodano literę "g", będącą wariantem litery "c". Wcześniej "c" mogła oznaczać zarówno "k", jak i "g". Dołożono także "x" i "v", a potem w I wieku przywrócono "z" i dodano "y". W średniowieczu pojawiło się "w", a jeszcze później dokonano rozróżnienia na "i" i "j" oraz "v" i "u".

Czym jest alfabet hebrajski?

Alfabet hebrajski jest alfabetem spółgłoskowym, służącym do zapisu różnych języków żydowskich m.in. hebrajskiego, jidysz, ladino, judeo-arabskiego i innych. Pochodzi od alfabetów fenickiego i aramejskiego. Wykazuje związki z hieroglifami egipskimi. Został zaadaptowany przez język hebrajski między IV a II wiekiem p.n.e. Nie wyróżnia się w nim liter małych i dużych, jak w alfabecie łacińskim. Przykładem najstarszego zapisu tego sytemu literowego jest Kamień z Tel Zajit. Sposób pisania jest przeciwny do alfabetu łacińskiego - robi się to od prawej do lewej strony.

Jak wygląda alfabet hebrajski?

Alfabet hebrajski liczy 22 litery, tylko spółgłoski: alef, bet, gimel, dalet, hej/he, waw, zain/zajin/ chet, tet, jod/jud, kaf, lamet, mem, nun, samech/samek, ajin/ain, pe, cadi/cade/sade, kof/kuf, resz, szin, taw.

Litery pisane znacznie różnią się od drukowanych, zwanych pismem kwadratowym. Pięć z liter stanowi tak zwane litery końcowe. Zmieniają one formę graficzną. Są to: kaf, mem, nun, pe, cade.

Czym jest alfabet lotniczy?

Alfabet fonetyczny ICAO (alfabet fonetyczny NATO), znany też jako alfabet lotniczy, to system literowania wyrazów w warunkach, kiedy ważna jest precyzja, eliminujący ryzyko pomyłki. Stosuje się go głównie podczas prowadzenia komunikacji radiowej w lotnictwie. Opracowany został przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). W latach 50. przyjęło go NATO, a potem inne instytucje międzynarodowe.

Jego główną zaletą jest prostota przekazu i unikalność każdego słowa, dlatego ryzyko błędu w komunikacie jest niewielkie.

Jak wygląda alfabet lotniczy?

Alfabet lotniczy bazuje na alfabecie łacińskim. W jego skład wchodzą litery:

• A - Alfa
• B - Bravo
• C - Charlie
• D - Delta
• E - Echo
• F - Foxtrot
• G - Golf
• H - Hotel
• I - India
• J - Juliett
• K - Kilo
• L - Lima
• M - Mike
• N - November
• O - Oscar
• P - Papa
• Q - Quebec
• R - Romeo
• S - Sierra
• T - Tango
• U - Uniform
• V - Victor
• W - Whiskey
• X - X-Ray
• Y - Yankee
• Z - Zulu.

Alfabet jest jednolity dla całego lotnictwa cywilnego. To podstawowa forma kontaktu jeśli chodzi o przekazywanie np. znaków rejestracyjnych samolotu pomiędzy pilotem a kontrolerem lotów.

Czym jest alfabet arabski?

Alfabet arabski należy do tak zwanego abdżadu, czyli grupy pism spółgłoskowych. Nie zawierają one zwykle znaków graficznych samogłosek lub nie stosuje się ich w zapisie.

Historia alfabetu arabskiego

Alfabet ten wywodzi się z języka aramejskiego, podobnie jak język hebrajski. Najstarsze zapiski w tym alfabecie pochodzą z IV wieku n.e. Na początku istniały dwie odmiany: pismo monumentalne i kancelaryjne, opracowane przez wezyra abbasydzkiego Ibn Mukla. Najważniejsze dziś istniejące odmiany to pismo kwadratowe (przekształciło się z monumentalnego w VIII wieku) i okrągłe (pochodzi od kancelaryjnego).

Jak wygląda alfabet arabski?

Alfabet arabski składa się z 18 znaków. Zapisuje się go z prawej strony na lewą. Aby stworzyć spółgłoski, samogłoski lub dyftongi należy do nich dodać jedną, dwie lub trzy kropki, wtedy znaki tworzą razem 28 liter. W praktyce jednak rzadko oznacza się samogłoski. Ze względu na pozycję w wyrazie litery przyjmują różne formy.

Czym jest alfabet migowy?

Alfabet migowy to zapisana bądź narysowana seria znaków daktylograficznych (palcowych) potrzebna do wyrażenia słów w języku migowym, służącym do porozumiewania się z głuchymi. Cały język migowy to system wizualno-przestrzenny, ale funkcjonuje również wersja pisemna tego języka (od XIX wieku). Na całym świecie wyróżnia się około 300 osobnych języków migowych i nie zawsze są to języki narodowe, często zależą o różnych społeczności osób głuchych.

Historia alfabetu migowego

Pierwszą pisaną wersją alfabetu w języku migowym był opracowany w 1825 roku system Bebiana, a w 1974 stworzono SignWriting. Sam język migowy próbowano wymyślić już w starożytności, jednak prawdziwy rozwój tej dziedziny nastąpił w XVI wieku. Na przełomie XVIII i XIX wieku zaczęło powstawać coraz więcej szkół dla osób niesłyszących, w tych czasach jednak, aż do lat 80. XX wieku, forsowano doktrynę oralistyczną, to znaczy nalegano, by głusi uczyli się czytania z ruchu ust, a nie rozmowy za pomocą specjalnie utworzonych dla nich znaków. W 1981 roku Szwecja, jako pierwsza na świecie, zalegalizowała język migowy jako pierwszy i obowiązujący obywateli z tej społeczności w tym kraju.

Jak wygląda alfabet migowy?

Każdy język migowy ma swoje własne słownictwo i gramatykę. W pojęciach migowych najważniejsze są znaki ideograficzne, czyli migi. W jednym języku ich liczba waha się od 5 do nawet 15 tysięcy. Uzupełniają je znaki daktylograficzne, tak zwany alfabet palcowy (migowy). Jest on uznawany za element obcy dla całego języka. Są one połączone, odsyłają do konkretnych migów. Oznaczają zwykle znaki interpunkcyjne czy liczebniki.

Alfabet rosyjski - ogólne informacje

Zwany inaczej cyrylicą, alfabet rosyjski składa się z 33 liter: 21 spółgłosek, 10 samogłosek i 2 znaków, które nie są wymawiane, a służą do zapisu. Stosuje się go w niektórych byłych państwach Związku Radzieckiego do dziś.

Jego tradycyjna nazwa wywodzi się od dwóch świętych, Cyryla i Metodego, misjonarzy na ziemiach wschodnich, którzy tradycyjnie są uznawani za tych, którzy wprowadzili język słowiański do liturgii. Za autorów alfabetu uznaje się albo świętych, albo któregoś z ich uczniów, m.in. Klimenta Ochrydzkiego lub Konstantyna Presławskiego. Język zapisywano najpierw głagolicą (pierwszy alfabet języka słowiańskiego), a następnie cyrylicą.

Historia alfabetu rosyjskiego

Za najstarszy zapis w tym alfabecie uznaje się dobrudżańską inskrypcję cara Piotra z 943 roku. Cyrylica rozprzestrzeniała się na terenie Rusi od X do XII wieku. Car Piotr Wielki dokonał reformy cyrylicy na początku XVIII wieku, początkowo zapisywano nią jedynie dokumenty państwowe, później dawna wersja pozostała już tylko w cerkwi prawosławnej, jako język liturgiczny. W latach 1708-1711, w trakcie rewolucji językowej, uproszczono sposób pisania, wprowadzając tak zwaną grażdankę - uproszczony alfabet rosyjski stosowany w piśmie. Jego autorem jest Piotr Mohyło. Do dziś to tę formę alfabetu, jeszcze bardziej uproszczoną w 1918 roku, stosuje się w krajach rosyjskojęzycznych.

Jak wygląda herb Czech?

Istnieją dwie odmiany herbu Czech. W małym herbie Czech widnieje charakterystyczny lew, biały z podwójnym ogonem, na czerwonym tle, noszący złotą koronę. Widać także jego złote pazury i wystawiony język w tym samym kolorze. Wizerunek ten stanowi herb historyczny Czech (lewy górny róg i prawy dolny róg na poniższym herbie).

Natomiast wielki herb składa się z czterech pól. Na dwóch widnieje wspomniany lew, a na dwóch kolejnych widzimy orła w różnych kolorystycznych wariantach. Ten w górnej prawej części znajduje się na niebieskim tle, jest pokryty biało-czerwoną kratką i ma złotą koronę, dziób, język i pazury - to herb Moraw. Drugi orzeł, w dolnym lewym polu, jest czarny na złotym tle, z czerwonym dziobem, pazurami i językiem oraz złotą koroną. Na jego piersi widnieje biały półksiężyc (to herb Śląska).

Historia herbu Czech

Lew widniejący w herbie wywodzi się od symbolu dynastii Przemyślidów i datuje się go na XIII wiek. Wcześniej jako herbu używano czarnej orlicy.

Obecny herb został oficjalnie przywrócony po okresie komunizmu 13 marca 1990 roku, a szata graficzna herbu została zatwierdzona 17 grudnia 1992 roku.

Rodzaje karetek

Od 2010 roku w Państwowym Systemie Ratownictwa Medycznego istnieją dwa rodzaje karetek: specjalistyczne i podstawowe.

Różnią się one przede wszystkim liczebnością zespołów. W karetce specjalistycznej pracują minimum trzy uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych osoby: lekarz oraz pielęgniarka lub ratownik medyczny. Do udzielania świadczeń zobowiązany jest lekarz, pozostali członkowie załogi asystują mu podczas pracy.

W skład zespołu karetki podstawowej wchodzą zazwyczaj dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych: może to być pielęgniarka lub ratownik medyczny i inna osoba (kierowca). Głównym zadaniem tego rodzaju karetki jest jak najszybszy transport chorej osoby do najbliższego oddziału SOR lub do szpitala, który wskazał dyspozytor medyczny.

Poza Państwowym Systemem Ratownictwa Medycznego działają także karetki transportowe, symbol T.

Oznaczenia karetek

Wygląd oznaczeń karetek określa specjalne rozporządzenie ministra zdrowia. Same karetki powinny być koloru białego lub żółtego. Przyjęto, że umieszczone na pojazdach oznaczenia mają być w kolorze czerwonym.

Występują dwa główne symbole karetek:

– P – oznaczające pojazd podstawowego zespołu ratownictwa medycznego,

– S – symbol specjalistycznego zespołu ratownictwa medycznego. Litery wpisane są w okrąg o średnicy co najmniej 40 cm. Grubość samego koła i liter powinna liczyć około 4 cm.

Logo o średnicy 50 cm powinno się znaleźć z tyłu, na dachu i po bokach. Na bocznych ścianach karetki musi znajdować się ponadto nazwa dysponenta jednostki.

Z przodu samochodu umieszcza się lustrzany napis "AMBULANS", zazwyczaj w kolorze czerwonym lub granatowym.

Jak wygląda herb Anglii?

W aktualnym herbie Anglii na czerwonym tle widnieją trzy złote lamparty o niebieskich językach i pazurach. Są przedstawione w pozycji z wyciągniętymi walecznie przednimi łapami i zadartymi wojowniczo ogonami.

Historia godła Anglii

Godło Anglii istnieje już od 1198 roku, kiedy to wprowadził je król Ryszard Lwie Serce. Został on wykonany na wzór herbu Normandii, która dziś wykorzystuje w swoim godle wizerunek dwóch lampartów.

Podobno według tradycji do herbu Normandii został dodany trzeci lampart w momencie, kiedy oba królestwa (Normandii i Anglii) były ze sobą połączone.

Herb Anglii stanowi składową część herbu Wielkiej Brytanii. Złożony jest on z czterech pól, z których dwa (górny lewy i dolny prawy) zajęte są przez złote lamparty na czerwonym tle. Herb Wielkiej Brytanii to symbol noszony przez jej władców. Spotkać go można także na monetach czy budynkach administracji państwowej.