Oznaczenia na biżuterii

Oznaczenia na biżuterii

Oznaczenia na biżuterii zawierają wiele istotnych informacji na temat danego wyrobu. Biżuteria wykonana z metali szlachetnych musi posiadać tzw. znaki i cechy probiercze. Cecha probiercza to prawnie chroniony znak urzędowy, który potwierdza próbę i rodzaj metalu szlachetnego.

Obowiązek cechowania regulowany jest odpowiednią ustawą (polskie prawo probiercze) i stanowi potwierdzenie autentyczności wyrobu. Nie dotyczy wyrobów ze złota lub platyny o masie poniżej 1 grama oraz wyrobów ze srebra o masie poniżej 2 gramów lub w dwóch sztukach, kiedy w obrocie stanowią parę (np. kolczyki).  Każdy wyrób z metali szlachetnych musi mieć jednak oznaczenie próby i masy.

Jakie oznaczenia umieszcza się na biżuterii?

Na biżuterii można znaleźć następujące oznaczenia:

1) oznaczenie rodzaju metalu szlachetnego ;

rodzaj metalu szlachetnego oznacza się określonym symbolem (rycerz – wyrób ze złota, kobieta – wyrób ze srebra, głowa konia – wyrób z platyny, głowa psa – wyrób z palladu);

2) oznaczenie próby;

próba to zawartość czystego metalu szlachetnego w danym stopie. Wyraża się ją w stosunku do pozostałych składników stopu (np. próba srebra 925 zawiera 92,5% czystego srebra, co oznacza, że w 1000 gramach stopu znajduje się 925 gramów czystego srebra). Rodzaje prób określone są przez prawo dla każdego z metali szlachetnych;

3) oznaczenie miejsca nacechowania;

miejsce nacechowania oznacza się skrótem od nazwy miasta (np. „P” –  Poznań, „W” – Warszawa, „B” – Bydgoszcz);

4) oznaczenie „met”;

znak „met” znajduje się na wyrobach z domieszką metali szlachetnych lub wykonanych z metali nieszlachetnych;

5) imiennik;

znak imienny, tzw. imiennik, to indywidualny, urzędowo zarejestrowany znak wytwórcy wyrobów, który pozwala na jego identyfikację.