Herb Wrocławia

Herb Wrocławia historia

Herb Wrocławia należy do najbardziej rozpoznawalnych symboli stolicy Dolnego Śląska. Zaprojektował go Norbert Wieschalla. Herb został oficjalnie zatwierdzony przez kancelarię władcy czesko-węgierskiego, Ferdynanda I Habsburga, 12 lutego 1530 r. w dyplomie herbowym. Składał się on z pięciu pól i nawiązywał tym samym do herbów królewskich.

W okresie II wojny światowej naziści zmienili wizerunek na dwupolowy - na żółtym tle umieścili śląskiego czarnego orła, a na żółtym - Krzyż Żelazny, odznaczenie wprowadzone przez Fryderyka Wilhelma III.

Z kolei w latach PRL godło nadal składało się z dwóch pól, jednak tym razem tarczę podzielono pionowo, z połową orła polskiego na czerwonym tle i orła śląskiego na żółtym.

Jak wygląda herb Wrocławia?

Obecny wzór herbu to tradycyjny symbol miasta z 1530 roku, nieznacznie tylko zmieniony. Został oficjalnie uznany za godło Wrocławia w 1990 roku.

Składa się z pięciu pól: w górnym lewym na czerwonym polu widać koronowanego lwa czeskiego, ze względu na historyczną przynależność miasta do Korony Królestwa Czeskiego; z prawej na żółtym górnym polu znajduje się czarny orzeł śląski; poniżej w lewym dolnym roku umieszczono literę W - od łacińskiej nazwy miasta, a w prawym na czerwonym tle - popiersie św. Jana Ewangelisty, patronującego kaplicy na ratuszu. Centrum herbu zajmuje głowa Jana Chrzciciela na białym polu (symbolizującym srebrną misę). Święty ten jest patronem wrocławskiej katedry.