Oznaczenia śrub

Oznaczenia śrub

Oznaczenia śrub to ciąg znaków zawierający informacje na temat formy, wielkości, rodzaju gwintu, klasy wytrzymałości oraz powłoki śruby.

Jakie oznaczenia mają śruby?

Śruby mogą mieć następujące oznaczenia:

1) oznaczenie normy;

do oznaczania śrub stosuje się trzy normy: DIN (Niemiecki Instytut Normalizacyjny), PN (Polska Norma) oraz ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Np. DIN-931, ISO-4762, PN-82101;

2) oznaczenie klasy wytrzymałości;

klasę wytrzymałości śruby oznacza się dwucyfrowym symbolem z kropką pomiędzy cyframi (np. 3.6, 8.8., 10.9). Oznaczenie znajduje się na łbie śruby.

Pierwsza wartość (Rm) oznacza granicę wytrzymałości na rozciąganie, określa 0,01 minimalnej wymaganej wytrzymałości. Druga wartość (Re) wyznacza natomiast granicę plastyczności i podaje się ją w stosunku procentowym wobec wytrzymałości na rozciąganie. Obie wartości wyrażone są w megapaskalach (MPa).

Według Polskiej Normy wyróżnia się 10 klas wytrzymałości (3.6, 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8, 9.8, 10.9, 12.9);

3) oznaczenie rodzaju gwintu;

rodzaj gwintu określa się znormalizowanym oznaczeniem, np. „M”, „G”, „UNF”;

4) oznaczenie rozmiaru śruby;

rozmiar śruby wyrażony jest w dwóch wartościach: długości i średnicy. Te wartości znajdują się zwykle po oznaczeniu rodzaju gwintu i podane są w milimetrach;

5) oznaczenie wykonania śruby;

wykonanie śruby oznacza się jedną z trzech liter: A (śruby dokładne), B (śruby średnio dokładne) lub C (śruby zgrubne);

6) oznaczenie powłoki śruby;

rodzaj powłoki śruby oznacza się literowym symbolem, np. OC (ocynkowana), Zn (powłoka galwaniczna z cynku).