codziennie nowe aktualizacje
Alfabet migowy
Czym jest alfabet migowy?
Alfabet migowy to zapisana bądź narysowana seria znaków daktylograficznych (palcowych) potrzebna do wyrażenia słów w języku migowym, służącym do porozumiewania się z głuchymi. Cały język migowy to system wizualno-przestrzenny, ale funkcjonuje również wersja pisemna tego języka (od XIX wieku). Na całym świecie wyróżnia się około 300 osobnych języków migowych i nie zawsze są to języki narodowe, często zależą o różnych społeczności osób głuchych.
Historia alfabetu migowego
Pierwszą pisaną wersją alfabetu w języku migowym był opracowany w 1825 roku system Bebiana, a w 1974 stworzono SignWriting. Sam język migowy próbowano wymyślić już w starożytności, jednak prawdziwy rozwój tej dziedziny nastąpił w XVI wieku. Na przełomie XVIII i XIX wieku zaczęło powstawać coraz więcej szkół dla osób niesłyszących, w tych czasach jednak, aż do lat 80. XX wieku, forsowano doktrynę oralistyczną, to znaczy nalegano, by głusi uczyli się czytania z ruchu ust, a nie rozmowy za pomocą specjalnie utworzonych dla nich znaków. W 1981 roku Szwecja, jako pierwsza na świecie, zalegalizowała język migowy jako pierwszy i obowiązujący obywateli z tej społeczności w tym kraju.
Jak wygląda alfabet migowy?
Każdy język migowy ma swoje własne słownictwo i gramatykę. W pojęciach migowych najważniejsze są znaki ideograficzne, czyli migi. W jednym języku ich liczba waha się od 5 do nawet 15 tysięcy. Uzupełniają je znaki daktylograficzne, tak zwany alfabet palcowy (migowy). Jest on uznawany za element obcy dla całego języka. Są one połączone, odsyłają do konkretnych migów. Oznaczają zwykle znaki interpunkcyjne czy liczebniki.
Komentarze