Znak radioaktywności

Skąd się wziął znak radioaktywności?

Aby odróżnić substancje trujące od promieniotwórczych, naukowcy Radiation Laboratory na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w 1946 roku wymyślili nowy symbol – stylizowaną, czarną koniczynę na żółtym tle. Początkowo miał być używany tylko lokalnie, w rejonie uniwersytetu, natomiast został wypromowany przez przez ówczesnego przewodniczącego Health Chemistry Group, Nelsa Gardena. Dlaczego wybrano akurat taki symbol? Członkowie zespołu narysowali go, ponieważ wydał im się prosty i czytelny, a jednocześnie dobrze informował o formie zagrożenia.

Co ciekawe, początkowo miał być on fioletowy na niebieskim tle, jednak po testach widoczności zdecydowano się na fioletowy znak na tle żółtym, a w latach 50. amerykański urząd standaryzacji zaakceptował obecny znak.

Jak wygląda znak radioaktywności?

Centrum znaku stanowi koło, otoczone trzema figurami, przypominającymi płatki kwiatu lub zaokrąglone trapezy. Elementy są czarne, natomiast tło – intensywnie żółte. Znak przyjmuje różne kształty, zależnie od miejsca przeznaczenia.

Gdzie można spotkać znak radioaktywności?

Występuje on zwykle w formie naklejek bądź tablic w miejscach, gdzie przechowywane są substancje radioaktywne, np. w laboratoriach i zakładach chemicznych, posługujących się substancjami promieniotwórczymi.