Alfabet japoński

Czym jest alfabet japoński?

Pismo japońskie, inaczej zwane znakami japońskimi, składa się z logografów zapożyczonych z języka chińskiego (kanji). To one tworzą tak zwany alfabet japoński. Oprócz tego do zapisu w języku japońskim stosuję się hiraganę - system pisma sylabicznego, używanego do odmienionych końcówek, partykuł, przedrostków itp. – i katakanę – za pomocą której zapisuje się imiona, nazwiska, nazwy własne obcego pochodzenia oraz zapożyczenia. Wszystkie trzy grupy wzajemnie się uzupełniają, a ich znajomość jest konieczna do posługiwania się językiem japońskim. Warto wspomnieć, że współczesny język japoński korzysta też z romaji – alfabetu łacińskiego.

Skąd pochodzi alfabet japoński?

Na początku naszej ery Japończycy nie używali w ogóle pisma. Z kolei pismo chińskie istnieje już od 5000 lat i pierwotnie przyjmowało formę znaków wyobrażających rzecz, którą oznaczały. Z czasem uproszczono je do symboli, które dziś są znane jako chińskie znaki. Alfabet ten (kanji) zaadaptowali na potrzeby swojego języka Japończycy, dodając hiraganę i katakanę.

Jak wygląda alfabet japoński?

Kanji składa się z około 50 000 znaków, które są logogramami. Nie reprezentuję konkretnego dźwięku, tak jak litery w alfabecie, ale oznaczają dane słowo lub morfem. Znajomość około 2000 kanji pozwala na biegłe posługiwanie się językiem japońskim. Istnieje skrócona wersja kanji, ryakuji, składająca się z kilkunastu głównych znaków.

Każdy ze znaków kanji ma pewne wspólne z innymi cechy: można tworzyć z nich wyrazy, mają swoje znaczenie i pewien przypisany dźwięk, przekazują znaczenie, słowa są przejrzyste semantycznie.

Hiragana to uproszczenie znaków chińskich. Oddaje końcówki gramatyczne. Używana jest w książkach dla dzieci.

Katakana składa się z 48 znaków i każdy z nich ma swój odpowiednik w hiraganie. Używają jej często twórcy mang. To system kropek i kresek, połączonych ze sobą w różnych formach.